จากมติชนออนไลน์ วันที่ 10 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 เวลา 15:00:00 น.
เฟซบุ๊กกลุ่ม "กวีราษฎร์" (http://www.facebook.com/KwiRasdr ) รวบรวมบทกวีที่เขียนขึ้นหลังนายอำพล (ขอสงวนนามสกุล) หรือ "อากง" ผู้ต้องขังคดี 112 ได้เสียชีวิตลงเมื่อวันที่ 8 พฤษภาคมที่ผ่านมา มติชนออนไลน์ขออนุญาตนำบทกวีบางส่วนดังกล่าว มานำเสนอต่อไปนี้
ในที่สุด...
อิสรภาพก็เดินทางมาถึงช้ากว่าความตาย
ยุติธรรมรอได้
หลีกทางให้บ้านเมืองสงบ
เขาดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์
ในวันแห่งรักและพักรบ
สงครามยังไม่จบ
คนตายกี่ศพช่างแม่มัน!!!
เพียงคำ ประดับความ
8 พฤษภาคม 2555
ถึงคราที่คนไทย
ทำกับไทยเหมือนใช่คน
ป่วยมากทั้งยากจน
กลับจองจำระกำกาย
ผักชีมาโรยหน้า
พร่ำสัญญาไม่เว้นวาย
ปรองเขาเราดองตาย
คาคุกขังพันธนา
ปิดฟ้าด้วยฝ่ามือ
ปิดได้หรือก็แต่ตา
ความจริงเป็นสัจจา
อันอุจาดไม่จืดจาง
สองมือที่อุดหู
ตวาดขู่ไม่เว้นวาง
ไหนเลยกลบเสียงคราง
สะอื้นแค้นทั้งแผ่นดิน
เกษียร เตชะพีระ
"ประชาชนแปรอักษร"
ประชาชนกำลังแปรอักษร
ขบวนแถวแม้ไม่เป็นระเบียบ
แต่พุ่งตรงดุจคำแถลงการณ์
ประชาชนมีอะไรจะบอก...
พวกเขามากันยังที่โล่ง
ไม่มีอาวุธเช่นเคย
ไม่มีที่กำบังเช่นเคย...
สิ่งที่แต่ละคนพกพามาได้
ก็เพียงวิญญาณของตนดวงหนึ่ง
ที่มุ่งมั่นสื่อสารความเป็นธรรม
ประชาชนยามชัดเจนดูดื้อรั้น
ประชาชนยามดื้อรั้นดูน่ากลัว
ในอิริยาบถต่างๆ ประชาชน
กำลังแปรอักษร
เมื่อคุณมองลงมาจากบนที่สูง
ก็คงอ่านออกอย่างง่ายดาย.
ลัดดา สงกระสินธุ์
ในที่สุดก็ได้ประกันตัว
หลักทรัพย์คือลมหายใจราคาถูก
ความเมตตายังมีอยู่จริง
คำพิพากษาสุดท้ายจะมาถึงในไม่ช้า
ไม่มีอะไรหนักอึ้งไปกว่านี้
ก็แค่เรียกวิญญาณกลับมาจองจำ
จนกว่าจะสิ้นโทษ
ช่างดีอะไรอย่างนี้
คนรักได้กลับมาพบกัน
เกรงอะไรกับเวลาที่เหลือ
พวกเขาได้ความทุกข์เศร้าของเราไป
เราได้ความเป็นมนุษย์กลับคืนมา
ลมหายใจส่งต่อแล้วในผู้คน
โทษทัณฑ์ที่เหลือ
ดวงวิญญาณที่เขาจะได้จองจำ
เป็นวิญญาณด้านชาของพวกเขาเองทั้งนั้น
ผู้ไม่ปรารถนาจะเป็นมนุษย์
รางชางฯ
วันนี้ไม่มีสายฝน
เช่นเดียวกับที่ไม่มีแสงแดด
สรรพสิ่งเหือดแห้งไปจากโลก
วันนี้ไม่มีความดีงาม
เช่นเดียวกับที่ไม่มีความทุกข์เศร้า
กระทั่งความหวังก็เหือดแห้งไปจากโลก
วันนี้ไม่มีคลื่นในทะเล
เช่นเดียวกับที่ไม่มีดอกไม้แย้มบานบนภูเขา
ความงามใดๆ ถ้าจะมีอยู่ก็ได้เหือดแห้งไปจากโลก
วันนี้ไม่มีความเกลียดชัง
เช่นเดียวกับที่ไม่มีความรัก
ความเอื้ออาทรใดใดก็ล้วนเหือดไปจากโลก
วันนี้ไม่มีพรุ่งนี้
เมื่อวานนี้ก็ไม่มีอยู่
ประวัติศาสตร์เหือดแห้งไปจากโลก
แผ่นดินแตกแห้งเย็นชา
ฟ้าจะรู้ไหมว่า
ฝนจะไม่ตกลงมาและน้ำตาจะพรูขึ้นจากผืนดิน
วิวัฒน์ เลิศฯ
...........................................................................................................
เมื่อศรัทธาสิ้น แผ่นดินก็ร้าวแยก
รักเคยแจก เริ่มลดหมดความหมาย
เพชรขาดพลอย รายล้อมก็เดียวดาย
ไร้หาดทราย ทะเล ฤา จะสวยงาม
ตั้งคำถาม ร้องขอพอได้ไหม
หยุดใจร้าย รังแกให้บอบช้ำ
เห็นด้อยกว่า กลั่นแกล้งไม่ดูดำ
สร้างเวรกรรม ทำร้ายชน...คน ใจมาร
ยรรยง ลูกชาวดิน
11 พ.ค.55
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น